SF EXO Lumin วันตรุษจีน

เนื้อเรื่อง

ลู่หานกำลังเบื่อ...เบื่อมาก วันนี้เป็นวันตรุษจีน เขาควรจะได้กลับบ้านไปฉลองเทศกาลสำคัญกับครอบครัวที่ปักกิ่งด้วยซ้ำ แต่เขาต้องติดแหง็กอยู่ที่หอพัก แทนที่จะได้อยู่กับครอบครัวแบบอู๋อี้ฟาน เพื่อนร่วมวงของเขา ป่านนี้อีกฝ่ายคงอยู่ที่กวางโจวแล้วล่ะมั้ง

“เฮ้ๆๆ เสี่ยวลู่ ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะ" มืออวบๆของคิมมินซอกโบกไปมาอยู่ตรงหน้า ใบหน้ากลมๆกับดวงตาที่กระพริบปริบๆของอีกฝ่ายทำให้ลู่หานยิ้มออกมา

“ไม่มีอะไรหรอก เปาจื่อ" ลู่หานบอกปัด ยังไงคิมมินซอกก็ไม่เข้าใจปัญหาของเขาหรอก

“ไม่เป็นอะไรได้ยังไง นายนั่งเหม่อมานานแล้วนะ" ซิ่วหมิ่นถามอีกฝ่ายอย่างห่วงใย คิ้วบางๆของซิ่วหมิ่นขมวดกันแน่น

“ไม่มีอะไรหรอกฮะ มินซอกฮยอง ลู่หานเก้อแค่อยากกลับบ้านแบบต้ยจ่างฮะ" มักเน่ของยูนิตอย่างจื่อเทากลับเป็นคนตอบคำถามแทน

“เห กลับบ้าน ทำไมเสี่ยวลู่ถึงอยากกลับบ้านล่ะ เพิ่งกลับจากปักกิ่งไม่ใช่เหรอ" ซิ่วหมิ่นถามอย่างสงสัย

“ก็วันนี้เป็นวันตรุษจีนไงฮยอง" จงแดตอบทั้งที่ยังไม่ละสายตาจากไอแพดในมือ

“มิน่าล่ะ" มินซอกพึมพำ ลู่หานเอื้อมมือไปยีหัวอีกฝ่ายพลางคิด อย่างน้อยก็ได้อยู่กับเพื่อนๆแทนล่ะนะ

“กินข้าวได้แล้วววววว" เสียงของอี้ชิงดังออกมาจากห้องครัว ทุกคนรีบวิ่งไปหาอาหารทันที

“ว้าว ของเยอะจัง" ซิ่วหมิ่นกำช้อนส้อมไว้ในมือ ตาลุกวาวกับอาหารจำนวนมากมายที่อยู่ตรงหน้า ไวเท่าใจคิด ซิ่วหมิ่นเอื้อมมือไปหยิบเกี๊ยวจานใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางโต๊ะทันที

“ไม่ได้นะ!!” ลู่หาน จื่อเทา และอี้ชิงร้องเสียงหลง จื่อเทารีบหยิบอย่างอื่นใส่จานของซิ่วหมิ่นแทน ซิ่วหมิ่นมองลู่หานอย่างสงสัย ทำไมถึงกินเกี๊ยวไม่ได้ล่ะ "เกี๊ยวนี่ไว้กินหลังเที่ยงคืนนะ เปาจื่อ" ลู่หานบอกยิ้มๆ

“หลังเที่ยงคืน? ทำไมล่ะ เสี่ยวลู่"

“คนจีนเชื่อว่า กินเกี๊ยวหลังเที่ยงคืนหมายความว่าจะมีเงินทองไหลมาเทมาไง เปาจื่อทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็ได้กินแล้ว" ลู่หานอธิบายไปกินไปด้วย ซิ่วหมิ่นพยักหน้ากลมๆของตัวเอง พลางเคี้ยวปลาในปากไปด้วย

“วันนี้เราจะอยู่ถึงเที่ยงคืน เพื่อกินเกี๊ยว" ซิ่วหมิ่นประกาศเจตนารมณ์ของตัวเองทันทีที่กลืนปลาได้สำเร็จ ทุกคนต่างหัวเราะขำซิ่วหมิ่นที่ในหัวมีแต่เรื่องกิน กิน และกิน

“ฮยองเตรียมอั่งเปาให้ด้วยนะ น้าาาาา"จื่อเทาพูด เห็นลู่ทางการเอาเปรียบพี่ใหญ่ของวงมาแต่ไกล

“อั่งเปา? ได้สิ"ซิ่วหมิ่นพยักหน้ารับ ขอแค่ไม่ห้ามเขาเรื่องกิน จะให้อะไรก็ได้ทั้งนั้น

“เฮ้ๆๆๆ ซิ่วหมิ่น อย่ากินปลาจนหมดสิ" อี้ชิงเตือน "ปลาน่ะ เขาให้เหลือเอาไว้นะ จะได้มีของเหลือกินเหลือใช้ตลอดทั้งปี" มืออวบๆของซิ่วหมิ่นเบนเป้าหมายไปที่ส้มแมนดาริน หลังจากที่โดนห้ามจากการกินปลา

“ตุ้ยจ่างติดต่อมารึยังอ่า" คิมจงแดถาม ส่วนมือก็แกะส้มให้ทุกคนไปด้วย

“เดี๋ยวก็ติดต่อมาเองแหละ ป่านนี้คงอยู่กับพ่อแม่ของเขาล่ะมั้ง" อี้ชิงพูดอย่างไม่ใสใจเท่าไหร่ "ได้กลับบ้านทั้งที อย่าเพิ่งโทรไปกวนเขาเลย"

ห้าทุ่มกว่า....

“จะได้กินเกี๊ยวแล้วๆๆๆ" ซิ่วหมิ่นกระโดดไปมา นานๆทีจะได้กินเกี๊ยวฝีมืออี้ชิง ใครจะไม่ตื่นเต้นล่ะ

“จะได้อั่งเปาแล้ววววววว" จื่อเทาเลียนแบบซิ่วหมิ่นอย่างสนุกสนาน ลู่หานเดินไปเดินมา คุยโทรศัพท์กับครอบครัวที่อยู่ที่จีน

“新年快乐 恭喜发财 大吉大利 年年有余 岁岁平安 吉祥如意 心想事成 美梦成真 万事如意!” ลู่หานท่องประโยคอวยพรให้พ่อแม่ของตนฟังด้วยสีหน้าดีใจ เจ้าของฉายากวางน้อยยิ้มตาหยี ย้อนรอยวันวานกับครอบครัว "ครับๆ ผมก็คิดถึงแม่ คิดถึงพ่อด้วย ยัยหนูเป็นไงบ้าง บอกด้วยว่าคิดถึงนะ อื้อ ผมก็คิดถึง ค้าบบบ หวัดดีครับ ราตรีสวัสดิ์" ลู่หานวางสายด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข อี้ชิงและจื่อเทาก็เพิ่งวางสายจากครอบครัวเช่นเดียวกัน

“กริ๊งงงง ปีใหม่แล้ว วู้ๆๆๆ เย้ๆๆๆ" ทันทีที่เข้าสู่วันใหม่ เกี๊ยวในมือก็ถูกส่งเข้าปากของมินซอก สมาชิก exo ต่างฉลองกันอย่างสนุกสนาน และใช้ไอแพดติดต่อตุ้ยจ่างด้วย ทุกคนฉลองจนถึงตีสอง จากนั้นก็แยกย้ายกันไปนอน

“เปาจื่อ เดินดีๆสิ" ลู่หานบ่นเบาๆ สองมือของเขาช่วยประคองซิ่วหมิ่นที่ถูกความง่วงครอบงำให้เดินดีๆ

“ง่วงจังเลยยยยยย"ซิ่วหมิ่นทั้งสัปหงก ทั้งละเมอ พูดจาแปลกๆมากขึ้นเรื่อยๆ ลู่หานลากซิ่วหมิ่นเข้าห้องนอน ตุ้ยจ่างไม่อยู่ พวกเขาเลยนอนกันสองคน

“ไปๆๆ นอนได้แล้ว" ซิ่วหมิ่นหลับทันทีที่หัวถึงหมอน ในขณะที่ลู่หานเริ่มปฏิบัติการทวงอั่งเปา ลู่หานเอื้อมมือไปหยิกแก้มย้วยๆของซิ่วหมิ่นอย่างสนุกสนาน ใบหน้าของลู่หานเข้ามาใกล้วเรื่อยๆและ...จุ๊บ! ประทับริมฝีปากบนปากของอีฝ่ายเบาๆ "ฝันดีนะ......เปาจื่อของเสี่ยวลู่"